بیشتر آدم‌ها نسبت به چاقی یا لاغری اندامشان حساس شده‌اند و بیش از اندازه به آن فکر می‌کنند. کمتر کسی می‌تواند ادعا کند که نگران این موضوع نیست و خودش را ارزیابی نمی‌کند. ما حتی وقتی اندام مناسبی هم داریم مدام نگران هستیم و از خودمان می پرسیم آیا اندام من مناسب است یا خیر؟
احساس شرم از لاغری یا چاقی زیاد ؛ اما لازم است بدانید هر احساس شرم و خجالتی درباره بدن اشتباه و مضر است. این احساسات به شکل گسترده‌ای با احساس تبعیض، حقارت، خودانکاری و آسیب همراه هستند.
اما اگر شما هم یکی از آن آدم‌هایی هستید که مدام با اندام‌تان قضاوت می‌شوید یا عادت دارید دیگران را به خاطر اندامشان قضاوت کنید این چند نکته راهم بدانید:
سلامتی یا تناسب اندام یعنی چه؟
طبقه‌بندی تناسب اندام و تشخیص اضافه وزن یا چاقی را با بی‌ام‌آی می‌سنجند( Body Mass Index (BMI) Scale). این مقیاس نادرست وگمراه کننده است و محدودیت و کاستی‌های زیادی دارد. پژوهش‌های ارائه شده در بریتیش مدیکال ژورنال نشان می‌دهند که دسته‌بندی نرمال، لاغر و چاق کاملا خودسرانه و در تضاد آشکار با شواهد اساسی در ارتباط با توده بدن و میزان مرگ و میر است.
فعالیت بدنی کافی و تغذیه مناسب تاثیر مثبتی بر سلامتی افراد دارد و چاقی می‌تواند یکی از تهدیدها برای سلامتی باشد. با این حال نمی‌توان دقیقا تعیین کرد چه میزان فعالیت جسمی و تغذیه برای هر فرد مناسب است.
یادتان باشد که نمی‌توانید پیش‌فرض‌های خودتان را برای سبک زندگی دیگران و سلامتی‌شان اعمال کنید. پس زمانی که یک آدم چاق یا لاغر می‌بینید، توصیه‌های پزشکی و تجربی را برای خودتان نگه‌دارید و اگر واقعا وضعیت نگران کننده یا هشداردهنده‌ای در سلامتی دیگران می‌بینید، فقط یک توصیه دوستانه برای مراجعه به پزشک کافی است.
بازنگری کنید
وزن تنها شاخص سلامت افراد نیست و چاقی هم یک بیماری واگیردار نیست. از این تصورات دست بکشید و به این فکر کنید که اندام آدم‌ها به خودشان ربط دارد. وظیفه شما نیست که همیشه درباره این مساله اظهار نظر کنید. حتی اگر اضافه یا کمبود وزن یک مساله حیاتی برای سلامت آدم‌ها باشد باز هم نباید نسبت به انسانیت آنها اولویت داشته باشد. آدم‌ها در هر شکل و ظاهری سزاوار احترام هستند. این طرز فکر دو مزیت دارد؛ هم دیگران از شما و قضاوت‌هایتان نمی‌ترسند و هم شما مجبور نیستید دائما خودتان را از نگاه دیگران ارزیابی کنید.
مهم نیست که آدم‌ها چقدر چاق یا لاغر باشند تا ارزش احترام، دوستی و انتخاب را داشته باشند. اگر ارزیابی‌مان را از اندازه و شکل آدم‌ها برداریم، آن‌وقت می‌توانیم به مهارت‌ها، توانایی‌ها و ویژگی‌های اخلاقی و روحی‌شان توجه بیشتری کنیم.
علاوه بر این من از شما می‌خواهم که به این پرسش بیشتر فکر کنید: «اگر واقعا نگران سلامتی خودتان یا فرد دیگری هستید آیا واقعا فکر می‌کنید ایجاد احساس شرم، ترس و خجالت راه درست برای رسیدن به سلامتی و تناسب اندام است؟»
نگران افکار دیگران نباش
احساس شرم و خجالت در آدم‌های چاق یا لاغر با یک سری جملات کلیشه‌ای و طعنه آمیز از سوی دیگران همراه است.
ـ من فقط نگران سلامتی تو هستم.
ـ اگه وزن کم یا زیاد کنی خیلی خوشگل‌تر می شی.
ـ برای خودت خوبه.
ـ چاقی معضل جامعه ماست و باید نسبت بهش توجه بشه.
ـ من دوستت دارم اما اگه چاق‌تر یا لاغرتر بشی…
این اظهار نظرها و توصیه‌های ظاهرا دوستانه نه تنها مفید نیستند، بلکه بسیار آسیب زننده و مخرب هستند. سعی کنید این نوع اظهار نظر و جمله‌های طعنه آمیز را کنار بگذارید و اگر در جمعی هستید که دیگران مشغول چنین توصیه‌هایی هستند با مداخله جلوی ادامه آن را بگیرید. به دیگران هم بگویید که بحث سلامتی مساله‌ای نیست که با توصیه‌های ظالمانه و در جمعی غیر متخصص پیگیری شود. همه باید بدانند که این توصیه ها دوستانه نیست و ترور اندام دیگری است.
همه انسان هستیم
درباره این چند پرسش تامل کنید: آیا فکر می‌کنید تعاریف ما از سلامتی یک نفر از انسانیتش مهمتر است؟ آیا شما فکر می‌کنید امتیاز دادن به آدم‌ها و به حاشیه راندن کسانی که در این مسابقه امتیاز خیلی خوبی نمی‌گیرند، واقعا کار درستی است؟ آیا آدم‌ها به اندازه سلامتی به مهربانی، شفقت و احترام نیاز ندارند؟
منبع RZ
