در چند نسل قبل از من و شما هر سفر ولو کوتاه دارای آداب و مقدمات خاصی بود.
و همان اداب و مراسم خاطره ها را را شکل میداد.
به عنوان مثال جمع کردن ریال به ریال مخارج سفر در طول سال ، تهیه درشکه یا بلیط اتوبوس یا قطار، خداحافظی با خانواده و همسایه ها ، چیدن اسباب و چمدان ها ، و ذوق کردن بچه ها از شب های قبل و عکس و خاطره ها و سفر نامه های بعد از سفر و سوغاتی ها ! همه خاطره و سوژه ای برای حرف زدن و ایجاد ارتباطی انسانی بودند.
مردم لذت از طول مسیر می بردند و تجربه ها می آموختند. و مثلی می گوید طرف سفر کرده و سرد و گرم چشیده است .
دیدگاه ها فقط روی هدف متمرکز نبود و چگونه رسیدن هم مهم بود. مردم صبور تر بودند. و فرزندان با ارتباط و تجربه در کنار خانواده کار آمد تر و حریف زندگی بار می آمدند.
با پیشرفت روز به روز تکنولوژی مردم عجول تر و کم حوصله تر شدند. دیگر راه مهم نیست و فقط چگونه سریع تر برسیم مطرح است. زمانیکه یک یک سفر هزار کیلومتری را شما می توانید در یک روز بروید و برگردید. یعنی تمام خاطرات ذکر شده دیگر شکل نخواهد گرفت. و فرزندان آموخته و آب دیده نخواهند شد. با ظهور تلویزیون های دو بعدی سیاه و سفید و بعد رنگی دیگر کسی سر سفره حرف نمی زد و همه باید سریال یا فیلم می دیدند. ارتباط های خانواده ضعیف تر شد. دیگر پدر یا مادر از تجربیات خود حرفی نمی زدند. بعد کامپیو تر آمد.
یادم میاد برای کار گر های ساختمان های در حال ساخت محله، نامه هایشان را می نوشتم ولی با ظهور کامپیوتر ایمیل لذت نوشتن نامه و انتظار رسیدن نامه را از ما گرفتند.” یادش بخیر تمبر جمع کردن هم عالمی داشت.” و ایمیل دیدار های شهر به شهر را هم کم رنگ کرد . و حتی لذت دل تنگی و دیدار تازه کردن هم از ما گرفته شد.
و تیرهای آخر به بشریت شلیک شد. موبایل! بله قدیم چون کمتر خانه ای تلفن داشت و اگر داشت یک خط بود کسی تماس نامربوط نداشت. مطلب و عکس ناهنجار نداشت و این اختراع این ضایعه را وارد جامعه کرد. من منکر فواید آن نمی شوم ولی باید بسنجیم چه چیز هایی از دست دادیم و در مقابل آن چه بدست آوردیم. چقدر ادم ها با موبایل به فساد کشیده شدند و چقدر ادم ربایی و فروپاشی اعتماد ها و کانون خانواده در بر داشت؟
و اما تیر آخر یعنی تلویزیون یا فضاهای سه تا چند بعدی! آری اینجا ته خطه. از اینجاست که بشریت نابود می شود. باور ندارید؟
با چند جمله من اثبات می کنم که با سرعت در حال نابود کردن بشر هستیم. شاید کمتر از یک دهه !
در سینما یا تلویزین یا بهتر بگویم فضای مجازی چند بعدی دیگر خبری از واقعیت نیست و ما از چهار بعد اصلی طول، عرض، عمق و زمان دو بعد زمان و طول را عملا از بین می بریم یعنی دیگر بدون طی طریق و صرف زمان در هر گوشه دنیا خواهیم بود. این یعنی فاجعه. با این کار ما دو بعد از چهار بعد را حذف کرده ایم! و تبدیل به موجودی دو بعدی و تبدیل به یک موجود مجازی صفر یک صفر یک یا همان باینری خواهیم شد.
و در زمانی نه چندان دور دیگر فرق دنیای واقعی و مجازی را نخواهیم دانست. و تبدیل به نرم یا بهتر بگویم بد افزاری برای جهان خواهیم شد. و من اعلام می کنم دانشمندان با وارد کردن مردم به فضای چند بعدی بشریت را نابود خواهند کرد.
تا دیر نشده بیاییم بجای پیامک هم دیگر را ببینیم، بجای ایمیل برای با خبر شدن از هم سفر کنیم. نامه بنویسیم تا با تامل و تفکر بیشتری مکنونات ذهنی خود را انتشار دهیم. بجای اینترنت کتاب بخریم و کتاب بخوانیم. بیاییم از درد و غم هم با موبایل عکس نگیریم. و لحظه ای به رسالت خود بر روی زمین بیاندیشیم. و فضای مجازی را فقط به عنوان ابزار انسان تر بودن استفاده کنیم.
امضاء: دوست دار بشریت و انسانیت
منبع:epochtimes.com
