به گفته کارشناسان، مهمترین نکته این است که اگر فرزندتان را دعوا کردید، چگونه دل‌جویی کنید؟ آنچه در ادامه می‌خوانید، توصیه آن‌ها برای پس گرفتن آن چیزی است که گفته‌اید، نشان دادن همدردی شما با کودکتان و اگر ممکن باشد، کم کردن موارد بدرفتاری شما است.
به اشتباهتان اعتراف کنید
هادسون می‌گوید پس از آن که آرام شدید، از کودکتان عذرخواهی کنید و بر حسب سنشان درباره احساساتتان حرف بزنید. لازم نیست وارد جزئیات این که چرا آن گونه واکنش نشان دادید بشوید اما می‌توانید چیزی شبیه به این بگویید: «متاسفم که فریاد کشیدم. ناراحت بودم اما تقصیر تو نیست که عصبانی شدم. البته بهتر بود اینطور رفتار می‌کردم» و سپس درباره راه‌هایی که می‌توانستید برای آرام ماندن استفاده کنید حرف بزنید، مثل رفتن برای قدم زدن، کشیدن چند نفس عمیق یا تمام کردن جروبحث و دوری از ادامه تنش. هادسون می‌گوید: «این طوری به کودکتان هم فرصت یادگیری می‌دهید.»
به خودتان زنگ تفریح بدهید
دکتر الکساندرا سَکس، روانپزشکی در نیویورک، می‌گوید که تنفس و تفریح تنها برای کودکان نیست بلکه بزرگسالان هم به آن نیاز دارند؛ به ویژه «اگر آنقدر تحت فشار هستید که نمی‌توانید فکر کنید چه روش‌هایی برای تربیت کودک مناسب است».
ممکن است تفریح (در خارج از خانه) برای همه میسر نباشد مخصوصا اگر کودک شما آنقدر کوچک است که نمی‌شود او را تنها گذاشت یا دست تنها هستید. اما سعی کنید به خودتان فرصت یک مکالمه تلفنی با دوستی را بدهید یا وقتی به شدت زیر فشار هستید، توی یک بالش جیغ بکشید.
او می‌گوید: «هنگامی که والدین توقع خود را برای کامل و بی‌عیب بودن بیش از حد بالا می‌برند، حس می‌کنند نباید کودکشان را حتی برای پنج دقیقه تنها بگذارند و از اتاق خارج شوند؛ حتی اگر این به آرام شدنشان کمک کند. در این تله شهادت نیفتید.»
به یاد داشته باشید که کنترل خواست‌های ناگهانی برای کودکان دشوار است.
هرچند دختر من هشت سال دارد اما مغز او هنوز درحال رشد است و این که می‌داند من در آنسوی در هستم، برایش وسوسه‌انگیز است. دکتر سَکس توصیه می‌کند بر روی در نشانه‌ای بگذارید که نشان دهد نمی‌خواهید کودکان وارد شوند. با این کار به آن‌ها یادآوری می‌کنید مزاحم شما نشوند و به آن‌ها کمک می‌کنید در مقابل باز کردن در، مقاومت کنند.
دکتر الکسا میزِزِ مالچوک، پزشک خانواده و استادیار دانشکده پزشکی دانشگاه کارولینای شمالی، می‌گوید یک ساعت شماطه‌دارهم می‌تواند به دختر من کمک کند. اگر نتواند از ورود به اتاق خودداری کند، من زنگ ساعت را روی ۳۰ دقیقه می‌گذارم که باید این نیم‌ساعت را صبر کند تا بتواند وارد شود. احتمالا در پایان این ۳۰ دقیقه، میل او برای ورود به اتاق هم تمام شده است.
اگر موارد فریاد زدن‌های شما زیاد است، کمک بگیرید
سَکس می‌گوید با توجه به این که شرایط و موقعیت‌های بسیاری وجود دارد که استفاده از این روش‌ها در آن موثر نیست، اگر خود را در تمام اوقات زیر استرس می‌بینید و دائما فریاد می‌کشید، «احتیاج به حمایت و کمک دارید.» این می‌تواند به صورت گرفتن کمک از دیگران برای نگاهداری از کودک یا مشاوره با یک روانشناس باشد.
ایندپندنت
