همه میدانند مردمی که میگویند خوردن قهوه تأثیری روی آنان ندارد و بعداز نوشیدن آن بهراحتی بهخواب میروند، فقط درحال گول زدن خودشان هستند.
چرا قهوه موجب بی خوابی می شود؟
به گزارش ان.بی.سی، یک مطالعه جدید نشان میدهد که چرا کافئین ریتم ساعت بدن – ساعتی درونی که به بدن میگوید چه زمانی به خواب رفته و یا بیدار شود – را مختل میکند.
بنابر تحقیقات گروهی از پژوهشگران دانشگاه کلرادو و دانشکده پزشکی هاروارد، میزان کافئین موجود در یک فنجان اسپرسو دبل، بهطور متوسط زمان خواب فرد را ۴۰ دقیقه تأخیر میاندازد.
این فرآیند در هنگامی که قبل از خواب نور روشن وجود داشته باشد، حتی بیشتر است. سه ساعت قرار گرفتن در روشنایی زیاد قبل از خوابیدن، چرخهی خواب را به میزان ۸۵ دقیقه جابجا میکند و درصورت همراه شدن با مصرف کافئین، این زمان تأخیر به ۱۰۵ دقیقه افزایش مییابد.
«کِنِت رایت»، از دپارتمان فیزیولوژی دانشگاه کلرادو میگوید: «این نخستین بررسی است که نشان میدهد، کافئین که بهطور گستردهای بیشتراز مواد مخدر و داروهای روانگردان در جهان مورد استفاده قرار میگیرد، بر روی ساعت درونی بدن چقدر تأثیر گذار است. این تحقیق همچنین بینشهای جدید و جالبی دربارهی اثر کافئین بر فیزیولوژی بدن انسان ارائه می کند.
پژوهشها نشان دادهاند، کافئین میتواند ضربآهنگ ساعت زیستی بدن موجودات کوچک از موجودات درون کپک نان گرفته تا مگس میوه را هم مختل کند؛ همچنین میتواند با اثرگذاری بر آزاد شدن هورمون ملاتونین، زمان خواب را تغییر دهد.
این تیم با مطالعه روی پنج داوطلب به مدت ۴۹ روز، خواب این افراد را در شرایط مختلفی همچون نور زیاد، نور کم، استفاده از کافئین و استفاده از دارونما، زیر نظر گرفتند.
داوطلبان در طول مدت تحقیق، بههیچ وجه الکل، کافئین یا هرگونه مواد مخدر مصرف نکردند.
محققان با آزمایش بزاق، خون و سلولهای داوطلبان پی بردند که کافئین میتواند گیرندههای سلولی (درگاه ملوکولی) را که با اجازه ورود آدنوزین موجب ارسال پیام حامل انتقال دهندههای عصبی خوابیدن میشود را مسدود کند.
این تحقیق همچنین نشان داد، زمانی که داوطلبان در مکانی مثل کوهستان بدون هیچ نور مصنوعی گیر افتادند، ساعت زیستی بدنشان درهنگام غروب آفتاب دستور به خوابیدن و هنگام طلوع آفتاب دستور به بیدار شدن میدهد.
یافتههای جدید ممکن است به توضیح این که چرا قهوهخورها مایلند مثل جغد شب باشند، کمک کند. همچنین ممکن است سبب پیدا کردن راهحل مناسبی برای مقابله با خستگیهای مفرط ناشی از سفرهای طولانی با هواپیما شود.
نتایج این پژوهش در مجلهی « Science Translational Medicine» منتشر شده است.