اصولا مهم‌ترین عامل ریزش و کم شدن موها فشارهای عصبی و روحی است .در کنار این عامل، مشکلات تغذیه‌ای، استفاده از شوینده‌های نامناسب و رنگ های غیر استاندارد نیز موجب ریزش مو می‌شوند.
علاوه براین عوامل که در مجموع مهم‌ترین عوامل هستند، بیماری‌ها نیز عامل ریزش مو هستند: جراحی، هرگونه بیماری شدید، مصرف طولانی بسیاری از داروها، و کم خونی فقر آهن از بیماری‌هایی هستند که باعث ریزش مو می‌شوند. هورمون‌ها نیزدر رویش و ریزش مو اهمیت دارند: بالا بودن هورمون‌های مردانه و بیماری‌های تیرویید مهم‌ترین بیماری‌های هورمونی عامل ریزش مو هستند.
برخلاف آقایان که ریزش مو از کناره‌ها یعنی از دو طرف پیشانی شروع می‌شود، در خانم‌ها ریزش مو از وسط سر یا به اصطلاح فرق سر شروع می‌شود، به تدریج به اطراف گسترش می‌یابد و معمولا موهای کناره باقی می‌مانند.
ریزش مو ارتباطی مستقیم با سن دارد. در حالی که فقط حدود ۱۰درصد از خانم‌های جوان دچار ریزش موی قابل ملاحظه هستند. این میزان در ۸۰ سالگی از ۵۰ درصد فراتر می‌رود.
در بررسی و درمان ریزش مو مهم‌ترین کار پزشک، افتراق ریزش موهای موقتی از ریزش موی دایمی است که معمولا سیری پیشرونده دارد. نمونه‌برداری از پوست سر قدم اساسی برای رسیدن به تشخیص درست است.
بررسی ترکیب جمعیتی موها همه آن چیزی‌است که در نمونه‌برداری از پوست سر به آن می رسیم. در واقع می‌خواهیم تعداد موهای ضخیم و اصلی سر را به نسبت موهای نازک بسنجیم زیرا در بیماری ریزش موی دائمی زنانه بتدریج موهای نازک جای موهای ضخیم را می‌گیرند در حالی که در بیماری‌های دیگر موها فقط کم شده‌اند و ترکیب جمعیتی نرمال است.
بیماری ریزش موی زنانه که بیماری پیشرونده و دائمی است را می‌توان مهار کرد. اولین قدم برای این‌کار دانستن این موضوع است که آیا زیادی هورمون‌های مردانه (اندروژن‌ها) در بیماری دخیل است یا خیر. علائمی همچون به هم خوردن عادت ماهیانه، زیاد شدن موهای صورت و بدن و بروز جوش‌های صورت دلیل زیادی این هورمون‌هاست. البته در هر حال باید آزمایش‌های هورمونی کاملی در این شرایط انجام داد.
دکتر رضا کریمی
فوق‌تخصص غدد و متابولیسم
