هرگز به عنوان یک پدر یا مادر فرزندتان را با دیگر بچه‌ها مقایسه نکنید.
پیشرفت سریع زندگی صنعتی باعث شده تا بین نسل جوان و نوجوان با والدین و بزرگ‌ترهای خانواده اختلافاتی ایجاد شده و به عبارتی شکاف بین نسل‌ها به وجود آید، اما چرا باید در برخی اوقات این فاصله آنقدر زیاد باشد که زمینه بروز ناهنجاری‌های متعددی را در کانون خانواده بین والدین و فرزند پدید آورد؟
قدم اول: شخصیت فرزند خود را بشناسید
اگرچه شکل‌گیری شخصیت فرزند در دستان والدین است، اما به هر حال محیط بیرون حال مدرسه باشد یا محیط‌های دوستانه نقش مهمی را در شکل‌گیری ابعاد شخصیتی فرزندتان دارد، از این رو سعی کنید این شخصیت را تا حد زیادی واکاوی کنید. حساسیت‌های فرزندتان را بشناسید و برای آنها احترام قائل شوید. به دوستان فرزندتان احترام بگذارید، آنها را جدی بگیرید و این موضوع را همیشه مدنظر قرار دهید. همچنین برای تفریح و اوقات فراغت نظر وی را جویا شوید و وی را تا جایی که مسیرش منحرف نشده آزاد بگذارید.
قدم دوم: از موضع بالا با وی سخن نگویید
یکی از مهم‌ترین نکات در شکل‌گیری رابطه‌ای دوستانه با فرزند این است که همیشه از موضع پدرانه با وی سخن نگویید و همیشه آمرانه با وی برخورد نکنید. مگر می‌شود همیشه به فرزندتان دستور بدهید و در عوض از وی بخواهید همچون یک دوست با شما صمیمی باشد؟ سعی کنید در کنار موضع یک پدر یا مادر در برخی اوقات با وی نرم‌تر و صمیمی‌تر برخورد کنید. اگر با موضوعی موافق نیستید او را به جای نهی‌کردن راهنمایی کنید و همیشه این اصل را به جای دستور دادن و امر و نهی‌کردن انتخاب کنید و در اولویت قرار دهید.
قدم سوم: امین و رازدار وی باشید
همیشه رازدار فرزندتان باشید و اگر هم موضوعی را می‌خواهید به همسر خود بگویید سعی کنید مورد را کاملا در خفا مطرح کرده و طوری وانمود کنید که واقعا به کسی نگفته‌اید. رازداری و اعتمادسازی از مهم‌ترین ارکان صمیمیت با فرزند است چراکه برای او اولین نکته در داشتن یک رابطه صمیمی با شما این است که در وهله اول بتواند شما را همچون دوستی صادق و رازدار بپندارد و این موضوع همان هنر جلب اعتمادسازی شماست و نه چیز دیگر.
قدم چهارم: ارتباط کلامی مناسب با او داشته باشید
با فرزندتان ارتباط کلامی مناسب و بجایی داشته باشید؛ به آن معنا که با رعایت جایگاه شما به عنوان پدر یا مادر سعی کنید با فرزندتان حداقل دقایقی از شبانه‌روز را در خلوت با هم صحبت کنید و از نقطه نظرات هم باخبر شوید. سعی کنید در این محاورات از مشکلات و دغدغه‌های احتمالی فرزندتان باخبر شوید و برای آنها حتما راه‌حلی بیابید و به راحتی از کنار آنها نگذرید. سعی کنید قبل از این‌که فرزندتان از شما درخواست کمک کند خودتان به کمک وی بروید و نگذارید هرگز برای رفع مشکلش به غریبه‌ها رو بزند حتی اگر دوست وی باشد. شناسایی این موقعیت‌ها تنها در صورتی امکان‌پذیر است که شما رابطه کلامی مناسبی را با فرزندتان داشته باشید.
قدم پنجم: از خودخواهی و خود رأیی پرهیز کنید
داشتن رابطه‌ای صمیمی با فرزند با خودرایی و خودخواهی جور درنمی‌آید و هرگز در کنار هم قرار نمی‌گیرند. این به آن معناست که امکان ندارد شما فردی خودرای و خودخواه در تصمیم‌گیری‌ها باشید و در کنار آن رابطه‌ای خوب و مناسب با خانواده داشته باشید. حتی اگر تصمیم شما درست و صحیح است، اما در اکثر اوقات اصل مشورت با اعضای خانواده را فراموش نکنید. مخصوصا اگر تصمیم مورد نظر درخصوص فرزندتان باشد حتما به نظر وی گوش کنید و اگر هم با آن موافق نیستید، اما به هر حال به آن احترام گذاشته و سعی کنید با گفتمان آن را حل کنید.
قدم ششم: از هر نوع مقایسه بپرهیزید
هرگز به عنوان یک پدر یا مادر فرزندتان را با دیگر بچه‌ها مقایسه نکنید. این موضوع برای آنها بسیار دردناک و آزاردهنده می‌باشد. فرزندتان را آن گونه که هست، بپذیرید؛ البته این به آن معنا نیست که مشوق او باشید بلکه سعی کنید در همه حال زمینه رشد و تعالی وی را مهیا کنید، اما مقایسه وی با همسن و سالانش کار بسیار غلط و مردودی است و صمیمیت بین شما را از بین می‌برد.
ایران ناز
