احساسات منفی خود را تغییر دهیم

همه ما در زندگی خود افرادی داریم که در ما احساس خشم و ناآرامی را بر می‌‌‏انگیزند. با خودمان فکر می‌‌‏کنیم که «چطور به خودشان اجازه چنین رفتار‌‌‏هایی می‌‌‏دهند». فکر می‌‌‏کنیم که «من هرگز نمی توانم اینقدر خودخواه باشم که چنین کارهایی را انجام بدهم».

ما می‌‌‏‌‌‏توانیم توسط مردم و یا شرایطی که از نظر ما منصفانه نیست تخریب بشویم. با این وجود در چگونگی درک این احساسات منفی دارای حق انتخاب هستیم که آیا اجازه می‌‌‏دهیم ما را بشکنند یا خیر.

شیوه‌‌‏های متفاوتی برای رویارویی با این شرایط وجود دارد. از منظر دیدگاه سنتی بودیستی، بسیاری از «چیز‌‌‏های واقعی» در اطراف ما، یک رویا ، توهم و یا رویای آموزنده است که همواره به ما این فرصت را می‌‌‏دهد که با هر تعامل یا احساس منفی و ناامید کننده، خود را تغییر و رشد دهیم.

بودیست ها به ما می گویند که سه فاکتور اصلی برای تبدیل احساسات منفی وجود دارد:

شنیدن

اولی شنیدن است؛ شنیدن واقعی؛ نه از آن نوعی که وقتی در حال تماشای تلویزیون و یا انجام چند کارهمزمان با هم هستید می‌‌‏شنوید. شنیدن واقعی زمانی است که کاملا هوشیار هستیم و تمام توجه مان را به مطلب می‌‌‏دهیم .

آن چه که اتفاق می‌‌‏افتد این است که وقتی که به صورت واقعی گوش می‌‌‏دهیم، ممکن است چیزها را به طور متفاوتی از آنچه که قبلا می‌‌‏شنیدیم بشنویم؛ و این امکان وجود دارد که این شنیدار به حکمت و خرد درونی ما تلنگر زده و جواب‌‌‏هایی را پیدا کنیم که هیچگاه تصورش را نمی‌‌‏کردیم.

اندیشیدن

دوم اندیشیدن است. ما در جوامعی زندگی می‌‌‏کنیم که همه چیز فوری و سریع انجام می شود و به نظر می‌‌‏رسد که ژرف اندیشیدن روی چیزی نهایتا بیش از سه یا چهار روز وقت نمی‌‌‏گیرد.

جلب رضایت‌‌‏ها و کامیابی‌‌‏های فوری به ما آموزش داده شده است و دامنه توجه ما به اندازه تبلیغی سی و دو ثانیه‌‌‏ای کاهش پیدا کرده است.

با تفکر عمیق و ژرف است که هر آنچه که در شنیدارهایمان می‌‌‏شنویم با خرد‌‌‏ درون‌‌‏مان درک کرده و پس از آن، گفته‌‌‏های دیگران برایمان معنا و مفهوم تازه‌‌‏ای پیدا می‌‌‏کنند.

مدیتیشن

سومین فاکتور اصلی مدیتیشن است. «سوگیال رنپوچی»، در متن کلاسیک بودیست خود ، «کتاب تبتی زندگی و مرگ» ، پیشنهاد می‌‌‏کند که گاهی هم با چشمان باز مدیتیشن کنید. مدیتیشن به معنای فرو رفتن در خود و کشیدن حصاری برای دور ماندن از محیط اطراف نیست، بلکه به جای فرار کردن از هرج و مرج‌‌‏های بیرونی، پیدا کردن راه برای دست یابی به آرامش درونی است. درغیر اینصورت تغییر و تحول ممکن نیست.

مدیتیشن واقعی به نشستن و زمزمه دعاها و وردها نیست. گفته شده است که حقیقت مراقبه لحظاتی بعد از انجام مدیتیشن به درون شما می‌‌‏آید ، زمانی‌‌‏که شفافیت و وضوح وجود دارد. مراقبه غربال کردن ذهن ماست .

این هم راه‌‌‏هایی که بتوانیم قضاوت‌‌‏ها و احساسات منفی را رها کنیم. کار راحتی نیست؛ اما اگر سخت کوش و ساعی باشیم می‌‌‏توانیم نگاهمان را به چیزها عوض کنیم.

دکتر «وین دایر»، جمله معروفی دارد که می گوید : «اگر شما نگاهتان را به چیزها عوض کنید؛ آنها نیز همسو با نگاه شما تغییر خواهند کرد.»

اپک تایمز