برای طراحی خودرو از قطرات آب الهام گرفتم
نادر فقیه زاده، طراح خودروی ایرانی، آلمانی، ساکن مونیخ است.او در ده سالگی به آلمان رفت و بعد از فارغ التحصیلی از دانشگاه فورتسهایم در رشته طراحی خودرو، در بخش طراحی کارخانهخودروسازی «بی ام دبلیو» به کار مشغول شد. مهمترین پروژه های او در این کارخانه، طراحی داخلیخودروی «بی ام دبلیو سری ۷» و طراحی بدنه خودروهای «بی ام دبلیو سری ۶ کوپه»، «سری ۶ کانورتبل» و سری ۶ گرن کوپه» بوده است.
فقیه زاده متولد سال ۱۳۵۵ است. او دوران ابتدایی را در تهران گذراند و در سال ۱۳۶۵ به دلیل شغل پدرش که در کنسولگری ایران در فرانکفورت و هامبورگ کار می کرد، به اتفاق خانواده اش، تهران را به مقصد آلمان ترک کرد و همین کوچ اجباری سرآغاز موفقیت های بسیار اوشد: «اصلا طراحی خودرو شغلی نبود که از بچگی آرزویش را داشته باشم؛ حتی نمیدانستم چنین شغلی وجود دارد، ولی همیشه از دوران کودکی وقتی ماشین ها را میدیدم یک احساس فانتزی خاص داشتم. مثلا یک «بنز ۲۸۰ S» همیشه در کوچه ماپارک بود که برای من یک حس خاص داشت و برایم جالب بود که چه طوریک ماشین این قدر شخصیت و روح دارد. آن زمان نمیدانستم که یک طراح، طرح اولیه این ماشین را با کلی عشق کشیده و این روح را به وجود آورده و انسانهای زیادی برای ساخته شدن این ماشین زحمت کشیده اند.» |
نادر همیشه به نقاشی و طراحی علاقه مند و در رشته های هنری خوب عمل کرده بود. او در کودکی هواپیماها و خودروهایی علمی، تخیلی طراحی میکرد که انسان ها قادر بودند در آنها زندگی کنند و تک تک جزئیات ممکن را هم برای زندگی یک انسان و پرواز آنها در طرح هایش نقاشی می کرد. گاهی هم طرح ماشین پدرش را از هر زاویه ای که نگاهش به آن می افتاد، با جزئیات میکشید.
از پزشکی تا طراحی صنعتی
دوران مدرسه تا دیپلم را در آلمان گذراندم و هنوز درست نمیدانستم در دانشگاه در چه رشته ای ادامه تحصیل بدهم: فناوری اطاعات یا پزشکی؟ پدرومادرم هم فقط میگفتند که
دنبال علاقه و استعدادت برو. آنجا بود که مقاله ای راجع به دانشجوهای دانشگاه فورتزهایم در آلمان خواندم که مسیرو هدفم را کاملا عوض کرد.» . نادر رشته طراحی وسایل نقلیه را در دانشگاه فورتزهایم آلمان انتخاب کرد. این دانشگاه در هر ترم بیشتر از سه یا چهارنفر دانشجو را پذیرش نمی کرد و نادر با قبول شدن در این دانشگاه، اولین قدم افتخارآمیزش را به سوی موفقیت برداشت.
او در سال ۱۹۹۶ میلادی با دریافت مدرک کارشناسی ارشد طراحی خودرو از این دانشگاه فارغ التحصیل شد. موضوع پایان نامه او درباره یک خودرو قابل پرواز توربینی به نام «ویسونیر» بود، اما او با اتمام تحصیل، خودش را از کار بر روی آن بازنشسته نکرد و در سال ۲۰۰۱ بازهم روی آن کار کرد: «ویسونیر کانسپت وسیله نقلیه ای بود که در صورت نیاز و امکان، به کمک دو بال که با استفاده از هوای فشرده باز و محکم می شد، به پرواز درمی آمد؛ در مواقع غیراز پرواز هم دو بال جمع می شدند و جای بسیار کمی را اشغال می کردند.
این خودرو وسیله ای بود که هم از نظر خودرو بودن و هم در هنگام پرواز، کامل بود.
در دانشگاه فورتزهایم، در پایان هرترم، ژوژمان ها و نمایشگاهی از آثار دانشجویان برگزار می شد و نمایندگانی از بزرگترین شرکتهای خودروسازی آلمان به این ژوژمان ها دعوت می شدند تا بین دانشجو و صنعت ارتباط برقرار شود.
سرنوشت نادر فقیه زاده نیز در یکی از همین ژوژمان های پایان ترم رقم خورد و او یک پیشنهاد از شرکت پورشه و یک پیشنهاد از شرکت بی ام دبلیو دریافت کرد و باتوجه به علاقه کودکی و پسندیدن محیط کار بی ام دبلیو، این شرکت را برای شغل آینده خود انتخاب کرد.
ورود به کارخانه رویاسازی
بعد از گذراندن دوره مقدماتی، نادر فقیه زاده به دعوت «کریس بنگل» وارد دپارتمان پیشرفته بی ام دبلیوشد: «اینجا همه چیز منظم و حرفه ای است. هرکسی دقیقا کاری را انجام میدهد که در آن تخصص دارد و این باعث حرفه ای بودن کارو بالا رفتن کیفیت محصول می شود، اما در عین حال یکی از سختی های کار برای طراح، این است که باید با مسئولان این همه قسمت مختلف به خوبی کار کرده و آنها را برای پیاده کردن ایده هایش قانع کند و هم زمان هم سعی کند همواره طرح به ایده اصلی اش نزدیک بماند و دستخوش تغییرات نشود که این کارها همیشه به سادگی امکان پذیر نیست. از دیگرسختی هایی که میتوانم به آن اشاره کنم رقابت تنگاتنگ بین طراح هاست.»
نادر فقیه زاده اوایل کار در بخش طراحی پیشرفته بی ام دبلیو مشغول به کار بود و بعد به بخش طراحی داخلی و سپس به بخش طراحی خارجی رفت. طراحی خارجی «بی ام دبلیو سری شش» و طراحی داخلی «بی ام دبلیو سری هفت» از جمله دستاوردهای اوست.
نادر برای طراحی خودرویی که در ذهن دارد، از جریان و قطرات آب الهام میگیرد: «اواخر سال ۲۰۰۷ بود که این ایده به ذهنم رسید؛ آن زمان من به دنبال فلسفه جدیدی بودم که موج آب مرا تحت تاثیر قرار داد؛ مثل تصویرلحظه نخست شکافته شدن سطح آب توسط کشتی یا قایق و به وجود آمدن فرم های هندسی جالب و زیبا در سطح آب.
من می خواستم یک هویت و روح خاص به این خودرو بدهم؛ برای همین از حرکت موج آب الهام گرفتم. منبع الهام من همین لحظه جاری شدن آب بود، چون من یک نوع زیبایی را می خواهم که از چشمان بیننده نشات می گیرد وباعناصر طبیعی آشنا ارتباط برقرار میکند؛ همچنین از مدهم الهام میگیرم؛ البته میخواستم محصولی با عمر طولانی خلق کنم، چون این ماشین باید حداقل برای ۸ سال در بازار باشد و همچنان زیبا به نظر برسد؛ در نتیجه از مدهای زودگذر اجتناب کردم.» زیبایی از درون و بیرون
نادر فقیه زاده از جمله معدود طراحانی است که هم در بخش داخلی و هم خارجی طراحی خودرو مشغول به فعالیت است. طبق قانون شرکت «بی ام دبلیو»، به دلیل فعالیت تخصصی، معمولا کارمندان باید فقط در یک بخش فعالیت کنند؛ اما طراحی های نادرو موفقیت او در این زمینه باعث شده تا بی ام دبلیو درخصوص او زیاد سختگیر نباشد.
هرطرح، از ایده تا تولید، دو الی سه سال از وقت و انرژی نادر فقیه زاده را به خود اختصاص می دهد. او در ابتدا تلاش میکند تا برای ماشین، شخصیت خاصی تعریف کند و مشخصاتش را براساس آن طراحی کند: در این مرحله باید بتوانید ایده را واضح و شفاف روی کاغذ پیاده کنید و رئیس بخش طراحی را متقاعد کنید که طرح خوبی است؛ درست مثل یک فروشنده که می خواهد جنسش را بفروشد.
در مرحله بعدی، نادر با مدل سازی های چندبعدی به معرفی و رفع تمام اشکالات طرح اولیه می پردازد تا به مرحله نهایی یعنی تولید برسد: «اگر بخواهم فرد خاصی را پشت فرمان ماشین طراحی شده ام ببینم، من «جیمزباند» و «شون کانری» را تصور میکنم؛ کسانی که متمول و میان سال هستند و ماشینی لوکس و ظریف می خواهند که با شخصیتشان هماهنگ باشد.
نادر فقیه زاده ، باوجود اینکه کارش شکل دادن به زیباترین ماشین های جهان است، اما پیش آمده که یک ماشین را از شکل بیندازد: «وقتی که تازه گواهینامه گرفته بودم، یک بار ماشین نوی پدرم را سوار شدم. داشتم با سرعت دنده عقب می رفتم که یک ماشین جلوی من پیچید و جلو تا عقب ماشین پدرم به کلی از بین رفت؛ خیلی ناراحت شدم، چون آن ماشین را خیلی دوست داشتم.»
اکنون ماشینی که نادر سوار می شود بی ام دبلیوX۵ است: «علاقه و عشق به کار، گوش دادن و دنبال کردن حس درونی، نترسیدن از رقابت سخت، ایمان و امید و در آخر، پشتکار رمز موفقیت من است و اگر کسی از من بپرسد که چطور باید وارد این حوزه شد، می گویم که باید از راه دشواری عبور کرد و باید سعی کنند حتما وارد دانشگاههای معتبری بشوند که با صنایع خودروسازی همکاری دارند.»
بزرگ ترین شانس فقیه زاده تحصیل در دانشگاهی بود که توانست او را مستقیم به محیط کارمعرفی کند؛ برای همین پیوند دانشگاه و صنعت برایش پراهمیت ترین بخشی است که یک کشور باید به آن توجه کند: «آنچه صنعت خودروی ایران نیاز دارد، ارتباط میان صنعت و دانشجو است؛ چرا که در ایران استعدادهای جوان زیادی برای طراحی خودرو وجود دارد.»
