سندرم پای بیقرار یا آر ال اس (RLS) اختلالی درازمدت است که باعث می‌شود فرد احساس کند باید پایش را تکان دهد. فرد مبتلا دچار احساس ناخوشایند در پاها می‌شود و آن را به صورت احساس گزگز، مورمور، سوزش، درد و کشش یا حرکت حشرات روی پوست توصیف می‌کند و بیمار برای کاهش حس ناچار است پای خود را تکان دهد یا بکشد.
سندروم پای بیقرار که با نام ویلیس اکبوم هم شناخته می‌شود، بیماری است که به سبب آن فرد مبتلا دچار احساس ناراحتی، به خصوص در پاها می‌شود. این احساس ناراحتی اغلب با حس مورمور شدن، درد و سوزش همراه است و فرد مبتلا، تمایل وحشتناکی برای حرکت داد عضو تحت تاثیر دارد.
مبتلایان به این بیماری، علائم متنوعی را تجربه می‌کنند. در ادامه علائم ابتلا به سندروم پای بیقرار را خواهید خواند
حتما به محض داشتن هرگونه علائم مانند حس مورمور شدن، درد و سوزش در پا‌های خود بلافاصله به یک پزشک و سپس به یک متخصص اعصاب خوب مراجعه کنید تا از پیشرفت علائم جلوگیری کنید.
این احساس ناخوشایند معمولاً در نرمه ساق پا اتفاق می‌افتد ولی می‌تواند در هر جای اندام تحتانی از مچ پا گرفته تا ران و حتی ندرتاً در دستها و شکم نیز احساس شود.
این احساس معمولاً وقتی رخ می‌دهد که بیمار دراز می‌کشد، یا برای مدت طولانی می‌نشیند. فردی که دچار این حالت می‌شود به ناچار پای خود را حرکت می‌دهد. حرکت پاها، راه رفتن، مالش یا ماساژ پاها یا خم کردن زانوها به‌طور موقت تا حدی علایم را کاهش می‌دهد و عدم تحرک و استراحت، سبب تشدید علائم بیماری می‌شود.
این بیماران معمولاً در به خواب رفتن دچار مشکل هستند و معمولاً بهترین خواب را در انتهای شب و ساعات صبح تجربه می‌کنند. چون این افراد خواب کافی را تجربه نکرده‌اند ممکن است در طول روز خواب آلود باشند.
علل
هر چند علل این بیماری شناخته شده نیست ولی نقش عوامل زیر ثابت شده‌است:
در بعضی خانواده‌ها به صورت ارثی این حالت بیشتر دیده می‌شود.
در حاملگی بخصوص در ماههای آخر بیشتر دیده می‌شود. معمولاً بعد از زایمان مشکل بیمار بر طرف می‌شود.
کم خونی و پایین بودن سطح آهن خون.
بیماری‌های مزمن مثل نارسایی کلیوی، دیابت، آرتریت روماتویید (التهاب مفاصل) و نوروپاتی‌های محیطی (بیماری‌های مربوط به سیستم عصبی).
مصرف قهوه و ترکیبات حاوی کافئین.
افراد مسن و سالمند بیشتر به این بیماری مستعدند.
قطع مصرف اپیوییدها ( درصورت وجود وابستگی ) که ممکن است این بیماری به صورت بسیار شدید ظاهر گردد
تشخیص این بیماری بر اساس شرح حال، معاینات و پاراکلینیک است که توسط پزشک داده می‌شود و بر اساس عوامل مؤثر، درمان آن صورت می‌گیرد.
درمان
بعضی اوقات برای درمان سندرم پای بی قرار باید سایر بیماری‌های مرتبط همچون کمبود آهن یا نوروپاتی محیطی رادرمان نمود. درمان کمبود آهن ممکن است با تجویز مکمل‌های آهن در ارتباط باشد. با اینحال دقت نمایید که برای دریافت آهن باید قبل از آن سطح آهن خونتان را چک کرده و با تجویز پزشک اقدام به دریافت دارو نمایید.
اگر سندرم پای بی قرار در شما با هیچ بیماری دیگری مرتبط نباشد، برای درمان آن می‌بایست بر تغییرات سبک زندگی یا درمان دارویی تمرکز نمایید. درمان دارویی فقط با دستور پزشک مجاز بوده و بدون مراجعه به پزشک ممکن نیست. آگونیستهای دوپامین مانند پرامی‌پکسول و کابرگولین، گاباپنتین و بنزودیازپین‌ها در درمان این اختلال بکار می‌روند.
