قهوه نوعی نوشیدنی رایج است که از دانه‌های بو داده و آسیاب شده گیاه قهوه به دست می‌آید. گیاه قهوه، بومی مناطق نیمه گرمسیری آفریقا و برخی از جزایر جنوب و جنوب شرق آسیاست. این گیاه از آفریقا به سایر نقاط جهان پراکنده شد و درحال حاضر در بیش از هفتاد کشور جهان کشت می‌شود.
طبیعت آن، سرد وخشک است.
خواص درمانی قهوه
۱. آب دم کرده آن رابنوشید. ادارآور، محرک وبازکننده گرفتگی‌هاست، مسکن غلیان خون است. بدن را در مقابل ناراحتی‌ها و تب‌های عضوی تسکین می‌دهد، همچنین آن را در برابر ناراحتی‌های روحی مقاوم می‌کند. عمل هضم را تسهیل کرده، و در درمان بواسیر و یرقان موثر است.
۲. سردرد‌‌‌‌‌‌ها و چشم دردها را تسکین می‌دهد. در رفع ناراحتی‌های مثانه، قولنج مثانه و کلیه، و برای کسانیکه بیشازحد میخوابند، مفید است و خواب آنان را متعادل می‌کند.
۳. خوردن دانه‌های خام و نارس قهوه برای رفع میگرن و تب‌های نوبه‌ای « مثل تب مالاریا » مفید است.
۴. یک یا دو عدد قهوه بو داده را با سه قاشق شکر در آبجوش حل کنید، بعد یک برش لیمو در آن بیندازید و بخورید. خستگی و سردرد حاصل از آن را برطرف می‌کند.
۵. قهوه غلیظ و سفت را با عسل، در مقدار کم مخلوط کنید؛ برای درمان سرفه بلغمی وسیاه سرفه مفید است.
۶. جویدن یک یا دو عدد از دانه‌های بوداده قهوه، به رفع بوی سیر در دهان کمک می‌کند.
۷. برای رفع چشم دردی که از زکام باشد و یا زکام در زمان مالاریا، قهوه خام را بجوشانید و با آن بُخور دهید و نصف استکان از آن را هم بنوشید. بهبودی تسریع می‌شود.
۸. گرد حاصل از کوبیدن آن برای معالجه سوختگیِ آتش و آبجوش مفید است.
۹. ضماد قهوه با عسل، برای ترمیم عضو از جا دررفته استفاده می‌شود.
توجه داشته باشید مداومت در خوردن آن، سردردهای مزمن و قولنج ایجاد می‌کند؛ بدن را برای ابتلا به بیماری کابوس و مالیخولیا آماده کرده و ریه را خشک وخشن می‌کند. برای اشخاص که ناراحتی عصبی دارند مضر است.
برگرفته از کتاب گیاهان دارویی، تألیف احمد حاجی شریفی
