بیماری آلزایمر عبارت است از یک بیماری مغزی که مشخصه آن رو به زوال گذاشتن تدریجی توانایی های ذهنی است. نوع سریعاً پیشرونده آن در سنین 45-36 سالگی بروز پیدا می کند. نوع تدریجاً پیشرونده آن که در آن علایم به کندی حدوداً در سنین 70-65 سالگی شروع می شود.
علایم شایع
- فراموشی وقایع که اخیراً اتفاق افتاده
- دشواری فزاینده در انجام کارهای نیازمند قوه عقلانی مانند وظایف شغلی، رسیدگی به امور مالی یا مدیریت خانه
- تغییرات شخصیتی از جمله ناتوانی در کنترل هیجانات و اختلال در قضاوت
- مشکل در انجام کارهای ساده مانند انتخاب لباس یا انجام محاسبات ساده ریاضی
- ناتوانی در شناسایی افراد آشنا
- بی علاقگی به بهداشت شخصی یا ظاهر
- مشکل در غذا خوردن
- گرفتن حالت تهاجمی و انکار اینکه اصلاً مشکل وجود دارد
- از دست دادن خودداری جنسی
- گم شدن در خیابان
- اضطراب و بی خوابی
- از دست دادن کامل حافظه، کلام و عملکرد عضلانی از جمله کنترل ادرار و مدفوع. در این حالت فرد نیاز به مراقبت و نظارت کامل دارد.
- حالت تهاجمی شدید
علل
آسیب برگشت ناپذیر یا از دست رفتن سلول های مغز به علل ناشناخته
عوامل تشدید کننده بیماری
- سابقه خانوادگی بیماری آلزایمر
- پیرشدن
پیشگیری
هیچگونه روش خاصی برای پیشگیری وجود ندارد.
عواقب مورد انتظار
این بیماری در حال حاضر غیر قابل درمان است و درمان فقط برای بهبود علایم انجام می شود. تحقیقات وسیعی در زمینه علل و درمان آن در حال انجام است بنابراین امید به پیدا کردن درمان قطعی آن وجود دارد.
عوارض احتمالی
- کاهش مقاومت به عفونت ها به خصوص ذات الریه و مننژیت
- حملات صرعی و کما
درمان
- اگر یکی از اعضای خانواده دچار این بیماری است، حالت خصومت آن ها را به خود نگیرید.
- محیط خانه را طوری تغییر دهید که فرد بیمار دچار آسیب بدنی نشود.
- اگر مراقبت از یکی از اعضای خانواده که دچار این بیماری است را به عهده دارید، از دیگران درخواست کمک کنید تا بتوانید به خود استراحت دهید. از اینکه نیاز به استراحت و فراغت دارید احساس گناه نکنید حتی اگر بیمار از این مسأله احساس رضایت نداشته باشد.
- اگر گروه حمایتی برای خانواده بیماران آلزایمر وجود دارد به آن بپیوندید و اگر وجود ندارد به ایجاد آن اهتمام ورزید.
- افراد مراقبت کننده از بیمار می توانند برخی از مشکلات بیمار را با اجرای بعضی کارها کاهش دهند مانند تکرار: برای بیمارانی که مشکلی در حافظه دارند شاید یادآوری مکرر کمک کننده باشد، اطمینان دهی: یک گفتگوی صمیمانه مختصر و در عین حال قوی می تواند بیمار مضطرب یا آشفته را آرام کند، منحرف کردن ذهن بیمار: ذهن بیمار آشفته و وامانده را منحرف کنید. قدم زدن با بیمار می تواند در این زمینه کمک کننده باشد.
داروها
- خیلی از داروهایی که برای مشکلات دیگر مورد استفاده قرار می گیرند می توانند باعث گیجی یا خواب آلودگی شوند. این داروها را باید حتی الامکان قطع کرد. هم اکنون داروهای زیاد دیگری تحت بررسی هستند. بعضی از آن ها برای کنترل علایم آشفتگی مفید هستند.
- داروهای جدیدی که با نسخه پزشک تجویز می شوند ممکن است پیشرفت بیماری را در بعضی از بیماران به تأخیر اندازد.
فعالیت
تا حدی که امکان دارد بیمار آلزایمری باید فعالیت خود را حفظ کند. با پیشرفت بیماری، نهایتاً تمامی فعالیت ها نیاز به نظارت خواهند داشت.
رژیم غذایی
رژیم غذایی عادی است. نهایتاً بیمار برای غذا خوردن به کمک نیاز خواهد داشت.
در چه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
- اگر علایم بیماری آلزایمر را دارید.
- اگر علایم عفونت ظاهر شده اند مانند تب، لرز، درد عضلانی، یا سردرد.
- اگر شما مراقبت از یک فرد آلزایمری را به عهده دارید و از این مسأله بیمناک هستید که به تدریج کنترل عاطفی خود را از دست خواهید داد.
منبع:بیمارستان عرفان
